Drie luxueuze paviljoens op een diep perceel

Deze particuliere opdracht omvatte drie paviljoens met luxe drie- en vierkamerappartementen en compacte studioappartementen, variërend in grootte van 60m2 tot 150m2. Het te bebouwen terrein en zijn omgeving was onderdeel van de agrarische lintbebouwing in het 19^de eeuwse Nijmegen-Hees. De Sonnaville is de naam van een rusthuis dat ooit op de plek stond. De locatie betreft een diep perceel dat begrensd wordt door een muur met daarachter de sier- en moestuinen van het buurpand, een voormalig het klooster. Aan de andere zijde liggen achtertuinen van rijtjeshuizen. In het voor deze plek ontworpen verkavelingsplan kwamen de paviljoens achter elkaar te liggen.

In mei 2011 werd op het achterste deel van het terrein het eerste appartementengebouw met studiowoningen opgeleverd. Het langgerekte paviljoen heeft twee en drie lagen en een parkeergarage. De studio's van 60 m2 zijn toegankelijk via het ovalen atrium. Opvallend is de langgerekte vide met regelmatige metalen hekwerken over twee verdiepingen. De ovalen lichtrand langs het plafond versterkt de ruimte en geeft de hal een helder en bijzonder elegant aanzien. Kenmerkend voor het gebouw is de repetitie van overstekende balkons en gevelvlakken die als het ware vanuit een middelpunt uitwaaieren. Gevel en wanden van het atrium zijn bekleed met witte keramische tegels. De studio's - ingericht door Ward Casselman - hebben een uniforme luxueuze totaalinrichting en zijn bestemd voor verhuur in het duurdere segment.

Van de twee andere nog niet gerealiseerde paviljoens, heeft het middelste eveneens een puntsymmetrische uitwaaierende plattegrond met grotere appartementen. Het eerste appartementenblok langs de weg is strikt symmetrisch. Het heeft twee woonlagen met vier appartementen en een daklaag met een teruggelegde dubbele penthouse. Opvallend zijn de horizontale gevels en de open gehouden hoeken met balkons.